Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

«Μου ζητήθηκε να σας παρουσιάσω με συντομία τις ιδέες μου για το πως θα ξεπεράσουμε την κρίση. Τέτοιες παρουσιάσεις έχω κάνει σπάνια μετά την κρίση και πολλές φορές πριν από την κρίση, προκειμένου να την αποφύγουμε. Οι προτάσεις μου δεν βρήκαν απήχηση. Δεν υιοθετήθηκαν. Πολεμήθηκαν από το πολιτικό σύστημα και το διαπλεκόμενο με αυτό μιντιακό κατεστημένο. Το βασικό τους επιχείρημα - ηλίθιο κατά τη γνώμη μου - ήταν ότι οι προτάσεις μου είναι "νεοφιλελεύθερες". Και ως τέτοιες ήταν - αξιωματικά - απάνθρωπες και κακές. Ευνοούσαν τους λίγους και πλουσίους σε βάρος των πολλών και φτωχών. Μια άλλη - εξ ίσου ηλίθια - κριτική ήταν ότι όσα προτείνω, κάνουν ίσως για άλλες χώρες, αλλά "στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται". Θα σταθώ στο τελευταίο σημείο, "στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται", για να σας παρουσιάσω το δίλημμα μου. Διότι αντιμετωπίζω ένα δίλημμα: Τι νόημα έχει να πω σήμερα, για άλλη μια φορά, όσα "στην Ελλάδα δεν μπορούν να γίνουν"; Δεν έχω όμως κ

Σεβασμιότατε, τίμιο Πρεσβυτέριο, κύριε Γενικέ Γραμματεύ, κύριε Έπαρχε, κύριοι βουλευτές, ενδοξότατε κύριε Ταξίαρχε, εντιμότατοι εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας της πατρίδας, αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ και κύριε Πρόεδρε Πρωτοδικών του νησιού μας, κύριε Δήμαρχε, κύριε Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου της Κω,  αξιότιμοι εκπρόσωποι της λαϊκής ετυμηγορίας του λαού της Δωδεκανήσου σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, αξιότιμοι συμπολίτες που εκπροσωπείτε κάθε έργο αγαθό στην υπηρεσία του λαϊκού σώματος, σοφολογιότατε, ελλογιμότατοι συνάδελφοι στην εκπαίδευση, αγαπητές μαθήτριες και αγαπητοί μαθητές, συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, Συναχθήκαμε στον ιερό τούτο χώρο, αυτή την λαμπρή μέρα για να διαδηλώσουμε πιστότητα, σε αυτούς που με υψηλό ψυχικό σθένος, με ηρωισμό και φιλοπατρία, σαν σήμερα το 1821 ξεκίνησαν τον αγώνα για να φτιάξουν τούτη την πατρίδα και να την έχουμε όλοι μαζί. Τιμούμε και μνημονεύουμε όλους όσους οραματίστηκαν τη σύγχρονη Ελλάδα και πάλεψαν, π

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου        Ολόκληρη τη σαρακοστή νηστεύω. Νηστεύω, δηλαδή, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Νηστεύω γιατί έχω μπροστά δρόμο, κι όταν έχεις δρόμο δεν θέλεις να βαρύνεις. Καθαυτή η λέξη "σαρακοστή" δεν σημαίνει τίποτα άλλο, παρά μέτρημα του δρόμου που απομένει. Σα να λέει: "σαράντα μέρες υπολείπονται...". Η σαρακοστή δεν υπάρχει επειδή τάχα οι μέρες της είναι ιερότερες ή μαγικότερες! Υπάρχει χάριν  του τερματισμού της! Υπάρχει για να μυεί στην έννοια του οράματος, του καινούργιου που βρίσκεται στο τέρμα των σαράντα ημερών: στη Μεγαλοδομάδα και εν τέλει στην Ανάσταση! Κι έτσι, νηστευτής σημαίνει ύπαρξη προσανατολισμένη στο μέλλον. Το να νηστεύω σημαίνει όχι απλώς να δηλώνω, αλλά και να ζω με όλες τις διαστάσεις της ύπαρξής μου (πνευματικές και βιολογικές αξεχώριστα) το ότι ο κόσμος τούτος, ο βυθισμένος στη φθορά και στο άδικο, οφείλει να αλλάξει. Οφείλει να βιωθεί ως ένας κόσμος ο οποίος δεν μπορεί να χορ

Τι σημαίνει ναυάγιο πολιτικής στην Ελλάδα του 2017; Οι αριστεροί θα αναφερθείτε με κάποια συστολή πλέον στην πασοκονεοδημοκρατία. Οι υπόλοιποι θα αναφερθείτε μετά μανίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ, θεωρώντας τον εαυτό μου λογικό, άρα όχι συριζαίο, όχι χρυσαυγίτη, όχι αντιευρωπαϊστή, και επιπλέον ως κάτοικος ενός πανέμορφου πλην πολύ παθου μικρομεγάλου νησιού της Δωδεκανήσου θα σας πω ευθαρσώς: Στον όρο πολιτικό ναυάγιο, πολιτική ανικανότητα, πολιτική ανεπάρκεια, το λεξικό πρέπει να έχει τη φωτογραφία του πλέον γελοίου πολιτικάντη των ΜΚΟ... Ναυάγιο = Γιάννης Μουζάλας Τι ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η προσφυγική κρίση; Ήταν αντίβαρο στη λιτότητα. Μοχλός για να θέσει σε κίνηση την «πολιτική» διαπραγμάτευση του μνημονίου. Ηταν ασύμμετρη απειλή κατά των δανειστών – που κινδύνευαν να τους πλημμυρίσουμε με τζιχαντιστές. Ευκαιρία να επαναβεβαιώσει η χώρα τη γεωπολιτική μοναδικότητά της. Ηταν στίβος ανθρωπισμού. Πεδίο για να δικαιωθούν οι άσημοι ακτιβιστές και πάρκο ανθρώπινης δυστυχίας γι