Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων… Όταν θέλουμε να τιμήσουμε ένα δίκαιο, ευγενή και αρχοντικό άνθρωπο, ειδικά αυτόν που τον συναντήσαμε ως δάσκαλο στο σχολείο, κατηχητή στην Εκκλησία, και καθοδηγητή στην Κατασκήνωση Λοιπόν έναν τέτοιον άνθρωπο   τον επαινούμε με ύμνους· για σένα όμως κύριε Γιώργο, θα είναι αρκετή η μαρτυρία του Χριστού·   διότι πράγματι ήσουν ο πιο σπουδαίος από τους δασκάλους μας στο σχολείο και αξίζεις τον σεβασμό μας. Αξιωθήκαμε να σε έχουμε και αρχηγό για δέκα και βάλε έτη στην κατασκήνωσή μας, μαζί με τους άλλους δυο εκλεκτούς δασκάλους μας και φίλους σου, τον κ. Αβραάμ και τον κ. Ραδή. Δέκα ολόκληρα δεκαπενθήμερα, σε εικοσιτετράωρη βάση μαζί σου! Αγωνίσθηκες με όλες σου τις δυνάμεις για εμάς, Και με χαρά μας μάθαινες πολλά, χιλιάδες, μυριάδες πράγματα. Θα αδικήσω τις θύμησές μας, αλλά δεν αποφεύγω την πρόκληση: θυμάμαι τότε, που ξεχυχτούσες μαζί μας, για να μας ανοίξεις το μυαλό με του Θεού τα πράγματα και τα σπουδάγματα που ήθελε

Ήταν φθινόπωρο του 1988. Πρωτοετής πιτσιρίκος στη Θεσσαλονίκη. Υιοθέτησα γρήγορα την κουλτουριάρικη λογική του ακατανόητου και του ποιητικού... Μάλλον του ακατανόητου ως ποιητικού. Γρήγορα βέβαια, αντιλήφθηκα ότι αυτές οι λογικές δεν έβγαζαν πουθενά...  Άρχισα να συλλαβίζω την ποίηση δίπλα σ' έναν αδερφικό φίλο που τότε ξεκινούσε να δοκιμάζεται στην περιπέτεια της γραφής. Ο αδερφικός αυτός φίλος,  ο Μάρκος, 7 χρόνια μεγαλύτερός μου, έσκυψε πάνω από εμένα για να μου δείξει την αλφαβήτα στην περιπέτεια του λόγου αλλά και της τέχνης ολόκληρης. Ανάγνωση και ακρόαση ποίησης το πρωί... Παιχνίδι με τις εικόνες το βράδυ. Βιβλιοπώλης τότε ο ίδιος του... Όχι από ανάγκη για να ζήσει... Από ανάγκη για να γνωρίσει κόσμο που ψάχνει την περιπέτεια της λέξης, της γλώσσας, των χρωμάτων, των εικόνων.  Μαθητευόμενος του Μάρκου εγώ... Ένα πρωινό, ψηλαφήσαμε τα κλειδιά του Θεού μέσα στη Βίβλο. Και το ίδιο βράδυ, στην κινηματογραφική λέσχη των Φοιτητικών Εστιών (με 50 δραχμές εισιτήρ

Δέν ξαναφάνηκε ἡ μαυροφορεμένη ἐκείνη γυναίκα, πού ἐρχόταν στό κατώφλι μας κάθε χρονιά, τήν ἐποχή πού γίνονται τά μοῦρα, ζητώντας μέ εὐγένεια νά τῆς δώσουμε λίγο νερό ἀπ' τό πηγάδι τῆς αὐλῆς. Ἔμοιαζε πολύ κουρασμένη, διατηροῦσε ὅμως πάνω της ἴχνη μιᾶς μεγάλης ἀρχοντικῆς ὀμορφιᾶς. Καί μόνο ὁ τρόπος πού ἔπιανε τό ποτήρι, ἔφτανε γιά νά σχηματίσει κανείς τήν ἐντύπωση πώς ἡ γυναίκα αὐτή στά σίγουρα ἦταν μιά ἀρχόντισσα. Δίνοντάς μας πίσω τό ποτήρι, ποτέ δέν παρέλειπε νά μᾶς πεῖ στά τούρκικα τήν καθιερωμένη εὐχή, πού μπορεῖ νά μήν καταλαβαίναμε ἀκριβῶς τά λόγια της, πιάναμε ὅμως καλά τό νόημά της: «Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταποδώσει τό μεγάλο καλό». Ποιό μεγάλο καλό; Ἰδέα δέν εἴχαμε. Καθόταν ἥσυχα γιά ὥρα πολλή στό κατώφλι τῆς αὐλῆς, κι ἀντί νά κοιτάζει κατά τό δρόμο ἤ τουλάχιστο κατά τό πλαϊνό σπίτι τοῦ  Κεμάλ , 1  αὐτή στραμμένη ἔριχνε κλεφτές ματιές πρός τό δικό μας σπίτι, παραμιλώντας σιγανά. Πότε πότε ἔκλεινε τά μάτια καί τό πρόσωπό της γινόταν μακρινό, καθώς συλλάβιζε ὀνόματα

Περίεργη εποχή... Κάποτε με τον όρο "πουστιά", ο νους μας πήγαινε στους ομοφυλόφιλους. Είχε νόημα αυτός ο χαρακτηρισμός από την αλλόκοτη και αμφιταλαντευόμενη συμπεριφορά ανθρώπων που τους έθετε μόνιμα η κοινωνία στο περιθώριο. Γνώρισα όμως πολλούς "γκέι" με πολύ αντρίκεια συμπεριφορά. Και αντικειμενικά να το δεις... Επί παραδείγματι, δεν υπάρχει πιο ρωμαλέος και αντρίκειος λόγος απ' αυτόν του Μάνου Χατζιδάκι. Η πουστιά όμως συνεχίζει να υπάρχει και να χαρακτηρίζει συμπεριφο ρές τέτοιες σαν αυτές που μας ξένιζαν παλιά. Μπορώ να πω ότι μερίδα εκκλησιαστικών ανθρώπων, ειδικά ανθρώπων που δεν έχουν πρόσωπο αλλά κρύβονται πίσω από το βρακί και τον τίτλο μιας μητρόπολης κι ενός ονομαστού δεσπότη, χαρακτηρίζονται συχνά απ' αυτή τη συμπεριφορά και αυτό το  άνανδρο φρόνημα... Η Μητρόπολη Πειραιά ξαναχτύπησε. Δεύτερη φορά, δυο γελοίοι παπάδες, που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του τίτλου "Γραφείο Αιρέσεων Μητροπόλεως Πειραι

Όχι στο μίσος, ναι στη διαφορετικότητα, όχι στο ρατσισμό, ναι στην υποδοχή του ξένου και αλλοεθνή στη χώρα μας, όχι στην ομοφοβία, ναι στη γνώση της ομοφυλοφιλίας και αποδοχή κάθε είδους ομόφυλης σχέσης (ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε καλά καλά τι είναι ετερόφυλη σχέση), όχι στη βία και στο μπούλιγκ, ναι στο διάλογο και τη φιλία, όχι στη Χρυσή Αυγή, όχι στον εθνικισμό, όχι στο φασισμό, ναι στον διεθνισμό, ναι στις δημοκρατικές διαδηλώσεις για την ειρήνη, ναι στην αλληλοκατανόηση, στην ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ όλων των λαών, κυρίων των γειτόνων μας... Με λίγες γραμμές περιγράφω το περιεχόμενο λογοτεχνικών βιβλίων που προτείνονται από πολλούς/ές εκπαιδευτικούς σε γυμνασιόπαιδα... Εικάζω ότι ανάλογο είναι και το θέμα των συζητήσεων που γίνονται μέσα στην τάξη... Θα με ρωτήσει κάποιος, με παράξενο ύφος... "Πού διαφωνείς ρε φίλε;" Δυσκολεύομαι να απαντήσω αμέσως... Διότι δεν υπάρχει διαφωνία επί της αρχής. Υπάρχει διαφωνία επί της διαδι