ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΑΦΙΛΟΞΕΝΗ ΠΟΛΗ.
Ένα θλιβερό οδοιπορικό μιας ατυχούς τουριστικής επισκέψεως Εξηγούμαι... Στη Θεσσαλονίκη σπούδασα και κατόπιν ήμουν κάτοικός της για άλλα 10 χρόνια. Εν συνόλω 14 χρόνια (1988-2002). Την λάτρεψα. Συνεχίζω να την αγαπώ, μιας και, πέραν των αναμνήσεων, πολλοί καλοί μου φίλοι, παλιόφιλοι, παραμένουν σε αυτήν και αποτελούν αφορμές να ταξιδέψω... Ως οικογενειάρχης, με δυο παιδιά 15 και 12 ετών, ύστερα από την 9ετία μου στην Κω, αποφάσισα να πάω, να δω έναν από τους φίλους μου, επισκεπτόμενος νωρίτερα, για χάρη των παιδιών μου, μερικά σημαντικά ταυτοτικά μνημεία και μουσεία της "αγαπημένης" πόλης. Βάλαμε λοιπόν στο πρόγραμμα πρωινό ταξίδι, επίσκεψη από το Επταπύργιο, προς Λευκό Πύργο, κατόπιν τα δυο κεντρικά μουσεία (Βυζαντινό - Αρχαιολογικό) και τέλος Άγιο Δημήτριο και Κρύπτη. Στόχος μας κατά τις 14.00 να είμαστε στο σπίτι του εκλεκτού μας φίλου, στις Συκιές. Περάσαμε από τα Κάστρα. Βγάλαμε φωτογραφίες από τον Πύργο Τριγωνίου και από τα εντυπωσιακά ύψη της Άνω Πόλ