Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

Έφτιαξαν κάποιοι ομάδα στο facebook με τίτλο "Οι Άπιστοι". Κάθε κατακαημένος ή δήθεν, ενδύεται τον μανδύα του καλλιτέχνη και του προβληματισμένου και πάει από μπαρούφα σε μπαρούφα... Τα ίδια και τα ίδια... "Το παραμύθι του Χριστού", "τα παραμύθια του χριστιανισμού", "η καταπάτηση της ελευθερίας μας από τους κληρικούς και τα θρησκευτικά", "ο ανθελληνισμός των χριστιανών" και τρία αυγά Τουρκίας. Αδερφικός μου φίλος ενεπλάκη στο διάλογο και χάθηκε μέσα στον ορυμαγδό των φοβερών επιχειρημάτων της ομάδας αυτής... Κάθισα και έγραψα τις επόμενες σκέψεις, έστω για παραμυθία κάθε ευαίσθητου ανθρώπου που επιμένει να μαρτυρεί από ολιγογράμματους και αφιονισμένους αντιχριστιανούς... Αγαπητέ/ή διαχειριστή/στρια της κοινότητας αυτής, το κείμενό σας ξεκινά με πολλά αφετηριακά λάθη –κατά την γνώμη μου- στα οποία λάθη είναι πρόδηλο ότι αναφέρεστε σε μία μόνο θρησκεία και σας ενδιαφέρει να στραφείτε εναντίον μόνο αυτής της θ...

Επειδή πολλοί μετά την επιστολή μου προς τον Σεβασμιώτατο Πειραιώς αναφέρονται στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό και με ελέγχουν πως δεν ακολουθώ τα βήματά του, αντί άλλης απαντήσεως θα ήθελα να καταθέσω όχι τις δικές μου θέσεις, αλλά τις θέσεις και ενέργειες του ίδιου του Αγίου Λουκά πάνω στα θέματα των σχέσεων με τους αλλόθρησκους και τα συνακόλουθα θέματα του ρατσισμού, φανατισμού, ζηλωτισμού, αντισημιτισμού, φονταμενταλισμού κλπ. Το κείμενο είναι απόσπασμα επιστολής μου προς σεβαστό ιεράρχη. «Κάποιος Ρώσος μητροπολίτης έγραφε άρθρα εναντίον των ρωμαιοκαθολικών, αναφέροντας όλα τα αρνητικά. Ο Άγιος του απάντησε με δριμύτητα αλλά και πόνο ψυχής: Με την ευκαιρία θέλω να εκφράσω σε Σας ως συντάκτης του περιοδικού, τη μεγάλη θλίψη μου σχετικά με τις ομιλίες και τα άρθρα που ακούστηκαν στο καλοκαιρινό συνέδριο του αρχιεπισκόπου Ερμογένη. Για ποιο λόγο χρειάστηκε να αναφερθούν τα πιο βρώμικα και αρνητικά θέματα της Ρωμαϊκής Εκκλησίας; Είναι δυνατόν να μην έχει κάτι φωτεινό και θετικό;...

Δεν είναι δύσκολο να θέσουμε ένα σκάφος στην ανακριτική διάθεση μας. Η τεχνολογία μάς δίνει τη δυνατότητα να το ζυγίσουμε, να το αποσυνθέσουμε, να ξεχωρίσουμε κυκλώπειες λαμαρίνες και δυσδιάκριτες βιδούλες, μέχρι και να ανιχνεύσουμε τη μοριακή σύσταση καθενός από τα εξαρτήματα του. Μπορούμε δηλαδή να εξετάσουμε το σκάφος «καθ’ εαυτό» / από μόνο του και δικαίως να κομπάσουμε για την ολοκληρωμένη γνώση που θα αποθησαυρίσουμε. Αυτό όμως που δεν θα εκμαιεύσουμε με τον τρόπο αυτό, είναι η ρότα του. Τον προορισμό του, τον Πειραιά ή το Πουέρτο Ρίκο, δεν θα τον βρούμε στο σκάφος καθ’ εαυτό. Απλώς τα όργανα πλοήγησης, αφού διακονούν και αποτυπώνουν κάποια απόφαση πλεύσης προς τον προορισμό, μπορούν να μας υποψιάσουν ότι η  αλήθεια  του καραβιού δεν εξαντλείται στα συστατικά του, αλλά έχει να κάνει με τον προσανατολισμό του προς κάτι  Άλλο  απ’ αυτό που είναι το καράβι. Αυτό το  Άλλο  δίνει  νόημα  στην ύπαρξη του σκάφους και διαφοροποιεί τις κι...