Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

Η βαρκελωνέζα συνάδελφος Μάρτα Ρίβας μου τηλεφώνησε στις 10 το πρωί. Δεν είχα ξυπνήσει καλά καλά – σε αντίθεση με εκείνη δεν είμαι πρωινός τύπος. Ζούσα, τότε ακόμη, στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν άνοιξη του 2013, λίγο πριν από τα  γεγονότα του Γκεζί Διαδηλώσεις του 2013 στην Τουρκία . Με καλούσε από την εφημερίδα της. Κάτι συνέβη, σκέφτηκα. Θα μου ανακοίνωνε όλο χαρά, πίστεψα, κάποιο κατόρθωμα του καταλανικού εθνικισμού, του οποίου εκείνη είναι ένθερμος υποστηρικτής και εγώ, έχοντας ζήσει κατά διαστήματα στην Βαρκελώνη, θανάσιμος πολέμιος. Γρουσουζιά, να ξεκινήσει με καβγά η μέρα... «Μη μου πεις όχι! Πάμε στην Μακεδονία!» είπε σχεδόν παρακλητικά. Καθώς δεν είναι ούτε Ελληνίδα ούτε αρχαιολόγος, κατάλαβα πάραυτα πως δεν εννοούσε εκδρομή στην Θεσσαλονίκη, την Καστοριά και την Καβάλα. Την Μάρτα την γνώρισα στην Αιθιοπία, αφού την ξενύχιασα μες στο ποδοπάτημα της οχλοβοής  των Θεοφανείων Σήμερα τα Φώτα, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας  κάνοντάς την να αφήσει μια σπαρακτική κραυγή στα καταλαν