Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη» Απελπισία και απελευθέρωση. Πανανθρώπινες διαδρομές με τη Βίβλο*. «Θα πάρω θέση, θα σταθώ στη σκοπιά μου και στην πολεμίστρα μου και θα προσμένω για να δω τι θα μου πει ο Θεός για να πω, και ποια θα πρέπει απάντηση να δώσω στο παράπονο που διατύπωσα»  [1]. Προφήτης Αβακούμ: Εκπρόσωπος παραπονούμενων, μα παραπονούμενων απαιτητικών κι ετοιμοπόλεμων. Το ετοιμοπόλεμο μεταμορφώνει την αδρανή υπομονή σε προσδοκία έμπρακτη. Είσαι στην πολεμίστρα, σε θέση πράξης. Και προσδοκάς απάντηση ρηματική και έμπρακτη μαζί. Γιατί ζητάς να αλλάξει  ροή η ιστορία. «Ως πότε, Κύριε, θα σου φωνάζω για βοήθεια, κι εσύ δεν θα με ακούς; Σου κράζω για την αδικία που επικρατεί, μα εσύ δεν επεμβαίνεις! […] Γιατί παρατηρείς τη δυστυχία χωρίς να κάνεις τίποτα;» (Αβακ. 1: 1-4). Εμείς τώρα, διαβάζοντας τον Αβακούμ μέχρι τέλους, γνωρίζουμε ότι η απάντηση ήρθε. Αλλά τις ώρες του παραπόνου, τις ώ

Αν οι συνθήκες ήταν φυσιολογικές, το μεθεπόμενο Σάββατο 4 Απριλίου 2020, θα έπρεπε να παρουσιάσω σε εκδήλωση που οργανώναμε με τον παπά-Δημήτρη Αχθοφορίδη στους Αγίους Αναργύρους Δράμας το συγγραφικό έργο ενός πολύ σπουδαίου στοχαστή της εποχής μας, του Θανάση Παπαθανασίου. Πέραν της προσωπικής μου γνωριμίας μαζί του εδώ και 22 χρόνια, πέραν της σχέσης μαθητή προς δάσκαλο που ανέπτυξα μαζί του, ειδικά στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, ο Θανάσης είναι ένας φωτεινός φάρος και μια διαρκής ευκαιρία γόνιμου στοχασμού και αναστοχασμού σε επίπεδο πολιτικής σκέψης, εφαρμοσμένης θεολογίας, τουτέστιν σε επίπεδο πολιτικής θεολογίας.  Πολιτική θεολογία σημαίνει "θεωρίας επίβασις". Σημαίνει να είσαι χριστιανός και να βγαίνεις στην αγορά, μετά τη Λειτουργία, για την μετά-Λειτουργία. Η σκέψη του Θανάση είναι συνυφασμένη με μια «αγωνία» και ένα «μυστήριο». Την «αγωνία» να μην χαθεί η λογική της αγοράς, όχι ως οικονομικού μοντέλου αλλά ως δημόσιας, ανοιχτής και τίμιας κουβέ

Του  Θανάση Παπαθανασίου Δρ. Θεολογίας Του Ευαγγελισμού σήμερα. Που πάει να πει, γιορτάζουμε επειδή έχουμε Καλά Νέα: ότι ο θάνατος θα νικηθεί! Τι νόημα έχει άλλωστε να γιορτάζεις, αν το σήμερά σου δεν το ποτίζει η βροχή από το μέλλον; Ο Ευαγγελισμός βοά ότι ζυγώνει Πάσχα. Μα αυτό σημαίνει κάτι πολύ ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό για τη φετινή συγκυρία μας. Πάσχα είναι το ριζικά νέο, αυτό που δεν έχει ξαναϋπάρξει. Ανάσταση δεν είναι το ξαναζωντάνεμα στην πρότερη κατάσταση (αυτό θα ήταν σαν την φρικτή αθανασία του Σίσυφου). Ανάσταση είναι το πέρα κι από την πρότερη κατάσταση: συντριβή κάθε λογής θανάτου. Σήμερα όλοι λαχταράμε να νικηθεί ο ιός, και κανείς μας δεν θέλει να πάει απ' αυτόν. Σ' αυτήν όμως την (απόλυτα ανθρώπινη) λαχτάρα φωλιάζει ένας κίνδυνος: να θεωρηθεί κανονικότητα η πρότερη κατάσταση! Ε όχι, δεν είναι κανονικότητα η αποθέωση του εγωισμού ως κλειδιού για την επιτυχία, η επιτυχία ως λεηλασία του κοινωνικού, ο δαρβινισμός ως ατμομηχανή της ανάπτυξης, τα

  Τα κριτήρια των χριστιανών απέναντι στην πολιτεία και τη δημόσια υγεία είναι να αγαπούν και να σέβονται ο ένας τον άλλο, να προσπαθούν να αναζητούν τη χαρά της συνεύρεσης μεταξύ τους, να ζουν τη θεία παρουσία σε όλα αυτά που μας λείπουν πλέον!   Ευθύνη κάθε διοικούντος, είναι να εφαρμόζει μέτρα που να σταματούν το χειρότερο. Κι αλίμονό μας αν δεν υπακούσουμε. Οι καμπάνες θα χτυπούν για να έχει κάθε πιστός την αίσθηση και τη θύμηση της προσευχής. Ο ιερέας πρέπει να προσεύχεται και να τελεί κατά μόνας την καθημερινή του ακολουθία.   Ελπίζουμε με τη χάρη του Θεού, ως τις 30 Μαρτίου να έχει βρεθεί κάποιο φάρμακο, ή κάποιο εμβόλιο ή να έχει υποχωρήσει ασφαλώς αυτό το φαινόμενο της πανδημίας που έχει ενσκήψει.   Αλλά ας εντείνουμε την προσευχή μας κι εμείς. Όχι τόσο για εμάς ή τον εαυτό μας... Αλλά για τους ερευνητές και τους ιατρούς που παλεύουν να μας σώσουν. Για το νοσοκομείο μας, για το προσωπικό του νοσοκομείου αλλά και για τις αρχές και τις εξουσίες μας. Είναι έκδηλη

Προσθήκη λεζάντας     Έκανα μια ανάρτηση στον τοίχο μου στο facebook σχετική με τον πλούτο, τη φτώχεια και την διάχυτη στον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο (κινηματογράφο, μουσική) σχετικά με τον καλό, τίμιο και μονίμως αδικημένο φτωχό και τον κακό, άδικο και ανέντιμο πλούσιο.    Η δημοσίευση απολύτως εφήμερη, εξέφραζε τις απόψεις της στιγμής... Ακολούθησε όμως ένας εξαιρετικός διάλογος.    Το εφήμερον του facebook μ' έβαλε σε σκέψεις. Χάνεται η περίσταση και η κουβέντα... Οπότε σκέφτηκα να διασώσω την ανάρτηση και τον διάλογο που ακολούθησε σε τούτο το ιστολόγιο... Υπάρχει πλέον η δυνατότητα να συνεχιστεί η κουβέντα πιο άνετα.   Το καλοκαίρι του 2016, είχα μια εξαιρετική συνάντηση και κουβέντα με τον φίλο μου Παναγιώτη Σέρβο στο υπέροχο σπίτι του στη Λευκάδα. Λοιπόν, μιλώντας για την ελληνική κακοδαιμονία ο Παναγιώτης μου επέστησε την προσοχή: "Πρόσεξες ποτέ την επιρροή των ελληνικών ταινιών στον κοσμάκη;" μου λέει. "Σε κάθε ταινία υπάρχει μια τουλάχιστον μομφή