Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2020

Τα κοντύλια που βγάζουν μάτια ή που ανοίγουν τα μάτια... Το τίποτε και η λύτρωση της γραφής στις μέρες του lockdown

Εικόνα
  του Θανάση N. Παπαθανασίου Το 135 μ.Χ. οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη Μπετάρ και το οχυρό της, έντεκα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ και τελευταία εστία των εξεγερμένων Εβραίων. Μια ραβινική παράδοση λέει: Στην Μπετάρ υπήρχαν πεντακόσια σχολεία, και το μικρότερο απ’ αυτά είχε πάνω από πεντακόσιους μαθητές. Κι έλεγαν οι μαθητές: «Αν έρθουν κατά δω οι εχθροί, θα βγούμε να τους πολεμήσουμε με τα κοντύλια μας και θα τους βγάλουμε τα μάτια». Οι Ρωμαίοι νίκησαν, κατέλαβαν την πόλη, τύλιξαν κάθε μαθητή με τον πάπυρό του (το βιβλίο του   ή το τετράδιό του, σα να λέμε) και τους έκαψαν όλους. Οι Ρωμαίοι ήταν άραγε οι νικητές; Τα μολύβια (τα κοντύλια, τα πληκτρολόγια – τέλος πάντων τα εργαλεία που ικανώνουν τα δάχτυλά μας να εκπνεύσουν τη σκέψη μας) δεν είναι για να βγάζουν μάτια˙ είναι για να ανοίγουν μάτια. Ωστόσο, το άνοιγμα των ματιών έχει να κάνει και με μια περίεργη περίπτωση «βγαλσίματος» των ματιών! Είναι το να αχρηστεύει κανείς τα μάτια του, κάνοντάς τα γλόμπους χωρίς

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ - ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ...

Εικόνα
  Τον είχα δάσκαλο στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, τον διαβάζω συχνότατα, τον επικαλούμαι ωσαύτως. Συχνά τον σκέφτομαι και τον αποδέχομαι ως έναν από τους γονιμότερους στοχαστές και θεολόγους... Πρόκειται για τον αγαπημένο Θανάση Παπαθανασίου. Το λοιπόν, ο δάσκαλος, συμμετέχει σε ένα συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και διαθρησκειακός διάλογος την εποχή της εκκοσμίκευσης» και μας μεταφέρει στο facebook εντυπώσεις, αλλά και περίληψη της εισήγησής του, δηλαδή ενός καίριου σχετικού προβληματισμού του. Κατόπιν, δέχεται τα συγχαρίκια ενός σχολιαστή/αναγνώστη της ανάρτησης, με καν'να δυο πονηρά ερωτηματάκια: -Πώς μας βλέπουν οι άλλες θρησκείες; -Οι θεολόγοι της πρώτης γραμμής, που παίρνουν μέρος στα συνέδρια σήμερα, προσπαθούν να έχουν και εμπειρία Χριστού, ή η μελέτη των συγγραμμάτων έχει το προβάδισμα; Ο δάσκαλος σηκώνει το γάντι και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Με αγαπητικό/χριστιανικό λόγο, δεν αφήνει τίποτε ξέμπαρκο: "1) Υπάρχουν πάρα πολλές θρησκευτικές ταυτότητες (ακόμα και έντον

Η ΚΤΙΣΗ ΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ...

Εικόνα
          Βγαίνει ένας Δεσπότης πρωί πρωί από το σπίτι του. Κάνει την προσευχή του στο εκκλησάκι του και κατόπιν ποτίζει τα λουλούδια και τα δέντρα της αυλής του σπιτιού του. Μιας αυλής που είναι ανοιχτή σε όλο τον κόσμο. Ενός κήπου που είναι συνάμα και πάρκο, και είσοδος σε παρακείμενο Δημοτικό Σχολείο και Λύκειο.      Βρίσκει πεσμένο ένα πουλί. Το αναγνωρίζει... Μικροτσικνιάς είναι... Πόσοι και ποιοι ξέρουν τι είναι ο μικροτσικνιάς; Ο Δεσπότης τον ξέρει όμως, διότι είναι αυτός που αγκάλιασε τις ευαισθησίες των συμπολιτών του, των πνευματικών του παιδιών, σχετικά με την οικολογία. Πριν 3 χρόνια, είχε φέρει την Ορνιθολογική εταιρεία στην Κω να μιλήσει για τους βιοτόπους του νησιού και να ξεναγήσει τους Κώους, τους συμπολίτες του, στους βιοτόπους αυτούς.      Φοβάται μην τυχόν δεν προλάβει να σώσει τον μικροτσικνιά. Τηλεφωνεί επί τόπου τον Αντώνη... Ένα δικό του παιδί, που διακρίθηκε για τις οικολογικές ευαισθησίες του. Ο Αντώνης έρχεται αμέσως και σώζει τον μικροτσικνιά, κατ' αρχήν

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ - ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΩΟΥ & ΝΙΣΥΡΟΥ

Εικόνα
                                   Οι καμπάνες στην Κω χτύπησαν πένθιμα χτες. Θελήσαμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να αισθανθούν την ανάγκη της προσευχής γι’ αυτό που χάνεται, όχι αναφορικά με το υλικό στοιχείο, αλλά αναφορικά με τις σχέσεις των ανθρώπων και τη διάθεσή τους.             Εμένα προσωπικά με πληγώνει αυτή η επέμβαση του ανθρώπου, στη σχέση του με τον Θεό. Δηλαδή, αυτό που έγινε τώρα είναι ότι προσπαθήσαμε –προσπάθησε κάποιος- να βάλει το Θεό ρυθμιστή στην εχθρότητά μας. Αυτό είναι πολύ άσχημο.             Τα πράγματα νομίζω ότι έχουν πάρει ένα λάθος δρόμο. Πρέπει να προσευχηθούμε. Κι αυτό το νόημα έχει η καμπάνα. Να μας δώσει τη δυνατότητα να σκεφτούμε ότι εκείνη την ώρα χρειάζεται μια έντονη προσευχή για τη σχέση των λαών. Διότι αυτό που γίνεται τώρα είναι το εξής: υπάρχουν λαοί χριστιανικοί, υπάρχουν λαοί μουσουλμανικοί και βάζουμε σε μια κόντρα τους δυο αυτούς λαούς. Δεν πρέπει. Δεν έπρεπε. Ο Θεός δεν το θέλει αυτό. Ο Θεός θέλει να έχουμε αγάπη μεταξύ μας. Κι

Η ΘΕΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ... Ιστορίες για θεόπτες!

Εικόνα
           "Γνωστό και θλιβερό είναι το θεολογικό ρεύμα που, εδραζόμενο στη σκέψη του π. Ι. Ρωμανίδη, προπαγανδίζει τη λογική μιας γνωστικίζουσας «ελίτ» θεουμένων, δια της οποίας εισάγονται στην Εκκλησία διακρίσεις πιστών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας (για τους «Φράγκους» δεν μιλάμε καν). Πίσω από τον πολεμικό αντιδυτικισμό της, η σκέψη αυτή κρύβει επικίνδυνα γνωστικά και πλατωνικά στοιχεία, ενώ ουσιαστικά καταργεί τον εν τη Εκκλησία διάλογο.      Δικαίωμα να μιλούν έχουν μόνο οι «θεούμενοι», οι οποίοι ως τέτοιοι είναι υπεράνω κριτικής. Έναντι αυτών απαιτείται τυφλή υποταγή, η δε διαφορετική άποψη εξοντώνεται ως αντιπαραδοσιακή, αντορθόδοξη και «φράγκικη» (η πιο ηλίθια κατηγορία που εκτοξεύουν οι δύστυχοι). Σύνοδοι, οι ενορίες, ο λαός του Θεού ουσιαστικά καταργούνται μπροστά στα υποτιθέμενα εξ ουρανών θέσφατα. Φυσικά, οι εκφραστές αυτής της σκέψης διατηρούν δι᾽ εαυτούς το προνόμιο να αποφασίζουν ποιος είναι θεόπτης και ποιος ερμηνεύει ορθά τη διδασκαλία των αγίων (αλήθεια, ποιος

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Εικόνα

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

Εικόνα
TI EINAI AYTO ΠΟΥ ΤΡΩΜΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ) Του Άρη Κούρτη, Θεολόγου - Λυκειάρχη Ο Ιησούς ήρθε στη γη με πλήρη ανθρώπινη φύση. Χωρίς στο παραμικρό να υφίσταται μείωση ή τροπή (αλλαγή, μετατροπή) η θεϊκή του φύση, το σώμα του ήταν ακριβώς όπως όλων των άλλων ανθρώπων, όπως το δικό σας και το δικό μου. Έτρωγε, έπινε, είχε ανάγκη να κοιμάται, κολλούσε ιούς κι αρρώσταινε, μετέδιδε προφανώς και σε άλλους τις δικές του ιώσεις. Πόνεσε πραγματικά στο σταυρό, υπέφερε, δυσκολεύτηκε φρικτά από την έλλειψη οξυγόνου εκεί όπως ήταν καρφωμένος και πέθανε πραγματικά. Παρόλο που ήταν και Θεός δεν αλλοίωσε σε τίποτα την ανθρώπινη φύση του. Η αφθαρτοποίηση του σώματός του επήλθε μετά την ανάσταση. Υποσχέθηκε ότι θα βρίσκεται ανάμεσα στους πιστούς σε κάθε ευχαριστία, θα είναι ολόκληρος παρών στον άρτο και τον οίνο της θείας ευχαριστίας. Υποσχέθηκε επίσης ότι η αφθαρτοποίηση των ανθρώπων (ζωή χωρίς αρρώστια, φθορά και θάνατο) δεν θα γίνει τώρα, αλλά στ