Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο

Ένας από τους γονιμότερους (για να μην πω ο γονιμότερος) θεολόγους στοχαστές του σήμερα. Είναι ένας δάσκαλος, αδερφός και φίλος ο Θανάσης Παπαθανασίου. Μιλά για Ιεραποστολή ως στοιχείο ταυτότητας και όχι ως περιθωριακή δραστηριότητα της Εκκλησίας. Λόγος προκλητικός και εναργής, με πολλά πολλά γόνιμα ερωτήματα να ανακύπτουν: α) η Ιεραποστολή στους χριστιανικά απνευμάτιστους αλλά πολιτιστικά ορθόδοξους λαούς, τι μορφή μπορεί να πάρει; β) με ενοχοποιημένη την κατήχηση από τους σύγχρονους επαγγελματίες θεολόγους που κυνηγούν να σώσουν το επαγγελματικό τους τομάρι (κρύβονται πίσω από τα ΝΠΣ, μη τυχόν και πάψουν να είναι "αναγκαίοι" στο εκπαιδευτικό σύστημα του αριστερού παρασιτισμού ή του Φιλελεύθερου Τεχνοκρατισμού), και με ανίκανο σώμα δημοσιοϋπαλληλίστικου κλήρου, πόση ελπίδα υπάρχει να γνωρίσει ο έφηβος νεοέλληνας το φαινόμενο "Χριστός" έστω εγκυκλοπαιδικά και ιστορικώς γραμμικά; γ) με μοναδική κατατεθειμένη εμπειρία σύγχρονης κατήχησης, αυτή των οργανώσ...

  Οι πανελλήνιες εξετάσεις της δικής μου «σειράς», σημαδεύτηκαν από τη μεγάλη απεργία των καθηγητών. Ήταν 1988, ήμουν στην Δράμα, 3ο Λύκειο, στο κτίριο του ένδοξου πάλαι ποτέ Γυμνασίου Αρρένων. Τέσσερις δέσμες, διάλεξα την 3η. Τριτοδεσμίτης, υποψήφιος για τη Νομική Θεσσαλονίκης – αλλά πέτυχα στη Γαλλική Φιλολογία Θεσσαλονίκης με Μ.Ο. 17,25 (ήμουν δέκατος από το τέλος, με 17,25 τότε.. Για φαντάσου). Η Νομική ήθελε τουλάχιστον 0,5 υψηλότερο μέσον όρο για Κομοτηνή και 1 μονάδα υψηλότερο μέσον όρο για Θεσσαλονίκη.  Διάβασμα, άγχος, παπαγαλία, κατανόηση, αγωνία… Εκείνη την «Εξωτερική Πολιτική του Καποδίστρια», τον «Νεοελληνικό Διαφωτισμό» και την απύθμενη μαρξιστική μαλακία του κόκκινου βιβλίου της ιστορίας, τα είχα μάθει κυριολεκτικά όπως ο καλός ηθοποιός το ρόλο του… νεράκι! Βασική καθηγήτρια των περισσοτέρων μαθημάτων της τρίτης δέσμης η Κα Σ. Π. Μεγαλοστέλεχος της Τοπικής Οργάνωσης του ΚΚΕ, όπως και πολλοί καθηγητές μου στο 3 ο Λύκειο. Ήμουν αριστούχος με διαφορά....