All Saints - Χωράφια της Πίστης
Μόλις είδα στο novacinema1 την ταινία "Χωράφια της πίστης" (πραγματικός τίτλος "Όλοι Άγιοι - All Saints").
Ένας ύμνος στην ανθρωπιά και τον χριστιανικό κοινοτισμό στις σύγχρονες ΗΠΑ. Χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση στο φιλελεύθερο αμερικάνικο πολιτικοοικονομικό σύστημα, η ταινία περιγράφει το διαρκές μάτωμα της θυσιαστικής αυταπάρνησης για τον αναγκεμένο αδερφό. Δεν της λείπει η ηρωική αμερικανιά, όμως είναι μια πολύ όμορφη ταινία που περιγράφει το σταυρικό θυσιαστικό ιδεώδες του χριστιανισμού, για να γίνουν όλοι Εκκλησία, για να ζήσουν το σώσιμο ως Εκκλησία. Σωτηρία εν Εκκλησίαις.
Στην Ορθοδοξία, ρωσική τε και ελληνική, ζούμε στον κόσμο της πολιτιστικής εκκλησιαστικής ταυτότητας που απλά ενισχύει την εθνική μας φιλαυτία. Στην ταινία αυτή, βλέπεις εν τοις πράγμασι ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς Εκκλησία, εφόσον γίνεσαι Εκκλησία, εφόσον φτιάχνεσαι, συσταίνεσαι, μέσα στην Εκκλησία.
Αν και προστεσταντικής βάσης η όλη ιστορία, εντούτοις, θυμήθηκα αυτό το αριστούργημα της ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας που έγραψε ο μέγιστος των Ορθοδόξων θεολόγων στις ΗΠΑ, ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν:
-Είναι αρκετά παράξενο, στην πραγματικότητα μάλλον μυστηριώδες, πώς γίνεται να αγαπήσεις κάποιον για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνο γι’ αυτό που είναι.
-Ο παράδεισος είναι ανοικτός στα παιδιά, λάμπει από μέσα τους.
-Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο όσο η φανατική υπεράσπιση της Ορθοδοξίας.
-Αν και ο καθένας μας, ως άτομο, ίσως είναι αδύναμος και ανεπαρκής, όταν όμως είμαστε πολλοί αισθανόμαστε το ανακλώμενο φως – μοναδικό στον κόσμο – της αγάπης του Χριστού.
-Ο διάβολος βρίσκεται στα πρόσωπα των υπερασπιστών του νόμου και της τάξης, αλλά και στα πρόσωπα των επαναστατών.
-Το μόνο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι αυτό που καταλύει τον θάνατο, μάλλον όχι ‘αυτό’, αλλά ‘Αυτός’ – ο Χριστός. υπάρχει αναμφίβολα μόνο μια χαρά: να τον γνωρίσεις και να τον μοιράζεσαι με άλλους.
-‘Πάλιν και πολλάκις’ γνωρίζω πως το καθετί σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει και σχετίζεται μ’ αυτή τη φράση ‘καγώ διατίθεμαι υμίν… βασιλείαν…’.
-Το γνήσιο ενδιαφέρον για την Εκκλησία συνίσταται στο να μην οδηγηθεί ποτέ κανείς σε πειρασμό χάριν της Εκκλησίας.
(Ημερολόγιο 1973 - 1983 εκδ. Ακρίτας).
Κι όπως γράφει σε κάθε ευκαιρία ένας σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος: "η Εκκλησία δεν είναι κλαμπ σεσωσμένων, διότι η Εκκλησία γίνεται όταν ανοίγεται".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου