ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ - ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ...
Τον είχα δάσκαλο στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, τον διαβάζω συχνότατα, τον επικαλούμαι ωσαύτως. Συχνά τον σκέφτομαι και τον αποδέχομαι ως έναν από τους γονιμότερους στοχαστές και θεολόγους... Πρόκειται για τον αγαπημένο Θανάση Παπαθανασίου.
Το λοιπόν, ο δάσκαλος, συμμετέχει σε ένα συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και διαθρησκειακός διάλογος την εποχή της εκκοσμίκευσης» και μας μεταφέρει στο facebook εντυπώσεις, αλλά και περίληψη της εισήγησής του, δηλαδή ενός καίριου σχετικού προβληματισμού του.
Κατόπιν, δέχεται τα συγχαρίκια ενός σχολιαστή/αναγνώστη της ανάρτησης, με καν'να δυο πονηρά ερωτηματάκια:
Ο δάσκαλος σηκώνει το γάντι και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Με αγαπητικό/χριστιανικό λόγο, δεν αφήνει τίποτε ξέμπαρκο:
"1) Υπάρχουν πάρα πολλές θρησκευτικές ταυτότητες (ακόμα και έντονες διαφοροποιήσεις μεταξύ ταυτοτήτων που τυπικά ανήκουν στην ίδια θρησκεία). Οπότε, συναντά κανείς ποικιλία στάσεων: ανοικτότητα, φοβία, σεβασμό, μισαλλοδοξία, διαλογική διάθεση κλπ, κατά περίπτωση.
Να είσαι πάντα καλά ρε Δάσκαλε, αδερφέ και συλλειτουργέ... Το μέλι που μας ταΐζεις, συχνά αποτελεί και μέτρο στην επάρκεια/ανεπάρκειά μας να δούμε τα πράγματα συμπαντικά κι ολοκληρωμένα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου