ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ - ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ...
Τον είχα δάσκαλο στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, τον διαβάζω συχνότατα, τον επικαλούμαι ωσαύτως. Συχνά τον σκέφτομαι και τον αποδέχομαι ως έναν από τους γονιμότερους στοχαστές και θεολόγους... Πρόκειται για τον αγαπημένο Θανάση Παπαθανασίου.
Το λοιπόν, ο δάσκαλος, συμμετέχει σε ένα συνέδριο με θέμα «Ορθοδοξία και διαθρησκειακός διάλογος την εποχή της εκκοσμίκευσης» και μας μεταφέρει στο facebook εντυπώσεις, αλλά και περίληψη της εισήγησής του, δηλαδή ενός καίριου σχετικού προβληματισμού του.
Κατόπιν, δέχεται τα συγχαρίκια ενός σχολιαστή/αναγνώστη της ανάρτησης, με καν'να δυο πονηρά ερωτηματάκια:
-Πώς μας βλέπουν οι άλλες θρησκείες;
-Οι θεολόγοι της πρώτης γραμμής, που παίρνουν μέρος στα συνέδρια σήμερα, προσπαθούν να έχουν και εμπειρία Χριστού, ή η μελέτη των συγγραμμάτων έχει το προβάδισμα;
-Πώς μας βλέπουν οι άλλες θρησκείες;
-Οι θεολόγοι της πρώτης γραμμής, που παίρνουν μέρος στα συνέδρια σήμερα, προσπαθούν να έχουν και εμπειρία Χριστού, ή η μελέτη των συγγραμμάτων έχει το προβάδισμα;
Ο δάσκαλος σηκώνει το γάντι και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Με αγαπητικό/χριστιανικό λόγο, δεν αφήνει τίποτε ξέμπαρκο:
1) Υπάρχουν πάρα πολλές θρησκευτικές ταυτότητες (ακόμα και έντονες διαφοροποιήσεις μεταξύ ταυτοτήτων που τυπικά ανήκουν στην ίδια θρησκεία). Οπότε, συναντά κανείς ποικιλία στάσεων: ανοικτότητα, φοβία, σεβασμό, μισαλλοδοξία, διαλογική διάθεση κλπ, κατά περίπτωση.
2) Το "θεολόγοι της πρώτης γραμμής" ας το αφήσουμε. Καταλαβαίνω ότι το εννοείτε αγαθά, αλλά δεν είμαι διόλου βέβαιος ποιος πραγματικά είναι πρώτης ή δεύτερης γραμμής, πρώτος ή έσχατος. Ας είναι, όμως...
Είναι απλό: Μακάρι να δεσπόζει πίστη φιλότιμη, με πάλη και καύση καρδίας, στον Χριστό! Είναι θεμέλιο!
Αλλά τα άλλα (μελέτη κλπ), δεν τίθενται ακριβώς διαζευκτικά ("ή το ένα ή το άλλο"). Πρέπει να βρίσκονται σε όσμωση.
Δεν είναι μόνο η μελέτη, που μπορεί να γίνει κάτι πνευματικά στείρο!
Ακόμη και η συμμετοχή στη θεία Ευχαριστία ή η προσευχή μπορεί να γίνουν στείρα! (θυμηθείτε ότι ως παράδειγμα προς αποφυγή ο Χριστός προέβαλε έναν προσευχόμενο, τον Φαρισαίο). Η μελέτη μπορεί να γίνει στείρα, αλλά μπορεί και να γίνει πνευματική άσκηση, είδος προσευχής. Είναι τόσο ωραία η προτροπή του αποστόλου Παύλου προς τον νεαρό Τιμόθεο:
"Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ... Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν" (1 Τιμ. 4: 13-15).
Σας ευχαριστώ! Να 'στε πάντα καλά!.
Είναι απλό: Μακάρι να δεσπόζει πίστη φιλότιμη, με πάλη και καύση καρδίας, στον Χριστό! Είναι θεμέλιο!
Αλλά τα άλλα (μελέτη κλπ), δεν τίθενται ακριβώς διαζευκτικά ("ή το ένα ή το άλλο"). Πρέπει να βρίσκονται σε όσμωση.
Δεν είναι μόνο η μελέτη, που μπορεί να γίνει κάτι πνευματικά στείρο!
Ακόμη και η συμμετοχή στη θεία Ευχαριστία ή η προσευχή μπορεί να γίνουν στείρα! (θυμηθείτε ότι ως παράδειγμα προς αποφυγή ο Χριστός προέβαλε έναν προσευχόμενο, τον Φαρισαίο). Η μελέτη μπορεί να γίνει στείρα, αλλά μπορεί και να γίνει πνευματική άσκηση, είδος προσευχής. Είναι τόσο ωραία η προτροπή του αποστόλου Παύλου προς τον νεαρό Τιμόθεο:
"Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ... Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν" (1 Τιμ. 4: 13-15).
Σας ευχαριστώ! Να 'στε πάντα καλά!.
Να είσαι πάντα καλά ρε Δάσκαλε, αδερφέ και συλλειτουργέ... Το μέλι που μας ταΐζεις, συχνά αποτελεί και μέτρο στην επάρκεια/ανεπάρκειά μας να δούμε τα πράγματα συμπαντικά κι ολοκληρωμένα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου