"Είμαστε όλοι άθλια ρεμάλια που ο Θεός τα ένωσε για να φτιάξει μια λαμπρή Εκκλησία"

Προσθήκη λεζάντας

Βλέποντας τις εικόνες από την προσευχή του Πάπα Φραγκίσκου στην άδεια πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, ήρθε στο μυαλό μου μια σκηνή από την σειρά "The new Pope", και μια ποιητική ομιλία του Πάπα Τζον Μπράνοξ, έτσι όπως μοναδικά τον υποδύεται Τζον Μάλκοβιτς, προς ένα κοινό γεμάτο από τους "περιθωριακούς" του κόσμου τούτου.
Βρήκα το επεισόδιο και κάθησα και την κατέγραψα στο χαρτί γιατί νομίζω πως αξίζει τον κόπο.
και την μοιράζομαι μαζί σας!

"Είμαστε όλοι άθλια ρεμάλια που ο Θεός τα ένωσε για να φτιάξει μια λαμπρή Εκκλησία"

Τα κορίτσια που μας σνόμπαραν.
Τα αγόρια που μας παράτησαν.
Οι γονείς που δεν μας κατάλαβαν.
Οι εργοδότες που μας απέρριψαν.
Οι μέντορες που αμφέβαλλαν για εμάς.
Οι νταήδες που μας χτύπησαν.
Τα αδέρφια που μας χλεύασαν.
Οι φίλοι που μας εγκατέλειψαν.
Οι κομφορμιστές που μας εξαίρεσαν.
Τα φιλιά που μας στέρησαν επειδή κανείς δεν μας είδε.
Όλοι είχαν στρέψει την προσοχή τους αλλού, ενώ εγώ έστρεψα την προσοχή μου σε εσάς.
Μόνο σε εσάς.
Γιατί είμαι ένας από εσάς.
Η θλίψη δεν έχει ιεραρχία.
Ο πόνος δεν είναι άθλημα.
Δεν υπάρχει τελική κατάταξη.
Βασανιζόμαστε από ακμή και ντροπαλότητα,
από ραγάδες και δυσφορία,
από φαλάκρα και ανασφάλεια,
από ανορεξία και βουλιμία,
από παχυσαρκία και πολυπολιτισμικότητα,
κρινόμαστε απ΄ το χρώμα του δέρματος,
από τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις,
απ΄ το άδειο πορτοφόλι μας,
απ΄ τις σωματικές μας αναπηρίες,
απ΄ τις διαφωνίες μας με τους μεγαλύτερους,
απ΄ το απαρηγόρητο κλάμα μας,
την άβυσσο της ασημαντότητας μας,
τα σπήλαια του χαμού μας,
το κενό μας,
την συνεχόμενη ανίατη σκέψη να βάλουμε τέλος σε όλα,
να μην ησυχάσουμε πουθενά,
να μην στεκόμαστε πουθενά,
να μην ανήκουμε πουθενά.
Ναι, έτσι έχουμε νιώσει.
Και όπως εσείς, τα θυμάμαι όλα αυτά.
Μα δεν έχει πια σημασία που ο κόσμος διαφωνούσε μαζί μας.
Γιατί τώρα, εμείς είμαστε που θα διαφωνήσουμε με τον κόσμο.
Δεν θα ανεχτούμε άλλο να μας θεωρούν πρόβλημα.
Γιατί στην πραγματικότητα αυτοί είναι το πρόβλημα, κι εμείς είμαστε η λύση.
Εμείς που προδοθήκαμε και εγκαταλειφθήκαμε,
απορριφθήκαμε και παρεξηγηθήκαμε,
παραμεριστήκαμε και μειωθήκαμε.
"Δεν έχετε θέση εδώ" μας είπαν με τη σιωπή τους.
"Τότε πού είναι η θέση μας;" τους ρωτάμε με την σιωπή μας.
Ποτέ δεν πήραμε απάντηση.
Αλλά τώρα ξέρουμε, ναι.
Ξέρουμε τη θέση μας.
Η θέση μας είναι εδώ.
Η θέση μας είναι στην Εκκλησία.

"Είμαστε όλοι άθλια ρεμάλια που ο Θεός τα ένωσε για να φτιάξει μια λαμπρή Εκκλησία" είπε κάποιος.
Ναι, όλοι είμαστε άθλια ρεμάλια.
Ναι, όλοι είμαστε ίδιοι, και ναι είμαστε ξεχασμένοι αλλά όχι πια.
Από ΄δω και πέρα, δεν θα είμαστε πια ξεχασμένοι, σας διαβεβαιώνω.
Θα μας θυμηθούν,
γιατί ΕΜΕΙΣ είμαστε η Εκκλησία!